Yaşlılık nedir bilmeyen, engin bir çınar. Kuraklığın her türlüsünü görmüş lakin kurutulamamış bir derya söylesene özgürlük hangimize yakın!.
Zifiri karanlıklarda yolculuk yapıp, bir ışığın daim beklediğinden emin bir şekilde yol alan, kararlı yolcu.
Yolculuğunun en kasvetli anında bile ışıktan ümidini kesmeyen, gerçek aşık söylesene özgürlük hangimize yakın!.
İmani derinliğin ulvileştiği, şüphenin takvaya teslim olduğu, ümitsizliğin ümide yenildiği ,bir inanç yolu olan umut söylesene özgürlük hangimize yakın!.
Umudunu yitiren neleri kaybetmez ki! Rahmet pınarından nasibini kaybeden, cenneti kaybetmez mi?
Bunları kaybeden her şeyi kazansa, ne kazanmış olur ki. (nefsim) söylesene özgürlük hangimize yakın!.
Hayata dair sıkıntılarımızın, buhranlarımızın zirveye çıktığı bir anda.
Şöyle semaya bakıp; Allah desek, umutsuzluk mu kalır içimizde. Sen ne güzel vekilsin… diyebilsek. Vallahi özgürlük yakın!.
Hayatın her karesine onun ışığını yansıtmak. Mutluluğu kucaklayıp, neşe rüzgarlarına yelken açmak.
Dünya’yı yaşanabilir kılmak, umut aşıkları olabilsek. Özgürlük hangimize yakın!.
Aşkı doyasıya yaşayan, rahmeti damarlarındaki kan gibi hisseden bir beden olabilmek…
O bedende ruh olabilmek, umut edebilmek, gerçek aşığı olabilmek isterdim.
Kasvetten, umutsuzluktan Rahmetin sahibine sığınarak. Dua eder, dua bekleriz.
Fi Emanillah.
"Ey hicranıyla yanan kalemim, Attığın adımlar medeniyet dokusunu ki, Yarın yazacak tarih şimdi seni okusun. (بيزنيلله)"
