Yusuf’un düştüğü kuyunun başındayız.
Uykuya dalmışız,
Kim(!) Uyandır bizi,
Kervan ne zaman geçer kim bilir.
....
Tabir yerindeyse,
Bolluğun yedi yılı yattık.
Acaba kıtlığın kaçıncı yılındayız...
İthal ediyoruz keyfi ve ibadeti…
İthal ediyoruz topçuyu ve sığırı.
Yok, ben konuşmayayım.
Herkes gönül eylediriyor...
Bizde mi? eylenelim.
...
Çocuklar uyuyor ve
Herkesin hakkı masal dinlemek…
Yusuf mu?
Sürede mahpus ve yine attık kuyuya.
“Yusuf’u kurtarmak için gemileri yakmak” lazım desem,
Nuh’un gemisinden başlarız.
Gemi batıyor diye haykırsam.
Üstekiler kuyunun derinliğinden duymaz feryadımı da,
Ben alttakiler şaşarım.
Boğazımıza kadar suyun içindeyken
Kızıyorlar bana
“Sus ve dünyadan nasibini al diye” diye
Sustum
Ve koca bi tabela astım şiirimin önüne,
E NE OLACAK ŞİMDİ!.. VESSELAM.
Fi Emanillah.
"Kalem'e gece ve Güneş'e andolsun."
