Yasin Övüt

Aynalar benimde yolumu kesti.!

Yasin Övüt

Karada ve denizde, kayalıkların dibinde, küçük bir tanenin içinde, Sana gizli kalmayan ilmine sığınıyorum…

Acizliğimi, güçsüzlüğümü, sabrımın azlığını, sebatsızlığımı, verip verip bozduğum kararlarımı, gözyaşlarımın kuruluğunu, gecelerimin karanlığını, gündüzlerimin vurdumduymazlığını, Senden başka kime şikâyet edeyim Rabbim…

Senden başka kime sunayım, kırık-dökük cümleler gibi biriktirdiğim anları…

“Göz kırpımı bir an bile, bana bırakma beni Rabbim!”

Düşüşlerim ağır oluyor, kayboluşlarım derin, imtihanlar çetin oluyor Sensiz Rabbim… Aşılmaz oluyor, geçilmez oluyor…

Sensizken boğuluyorum Rabbim…

Can çekişiyor merhamet ve şefkatim…

Kalbim ölüyor…

Yönelişlerim, duygu ve düşüncelerim asâletini yitiriyor…

Çırpınıyor yavru bir kuş gibi bütün bedenim…

Sen bana öğretmezsen, Sen dilime söyletmezsen, Sen kalbime boyun eğdirmez, ruhuma sükûnet vermezsen, ben ellerimi açıp Sana seslenemem bile Rabbim…

Gözlerimi açıp geceleri, davetine icabet edemem…

Kalpler Senin elinde Rabbim…

Her daim Sana yönelmeyi, kalbimin biricik sürûru eyle…

Gözlerimi aydınlat sevginle Rabbim…

Yakîni tattır…

Yakınlığınla şereflendir, izzetlendir beni… Bir an dahi, Senden uzak düşürme günlerimi… 

Yazarın Diğer Yazıları