Nesibe Aldemir

Beyaz Sevinç

Nesibe Aldemir

 Günlerdir yağan kar her yeri beyaza bürüdü. Bu beyaz sevinç gönlümüze de yağdı elhamdülillah. Büyük küçük herkes doya doya karlara belendi. Kardan hayaller kurdu çocuklar. 

 Bereketin, bolluğun ayak sesi olan beyaz sevinç, umutsuzluktan kıvranan yüreğimize şifa oldu. Allah’ın rahmeti ve bereketiyle yüzümüze düşen her kar tanesi O Yüceler Yücesinin varlığını iliklerimize kadar hissettirdi. 

 Bu hislerin gölgesinde huzur bulan kalplerimiz yaradılış gayesini hatırlamakla mükellef oldu. Soğuk havanın ve kışın getirdiği olumsuzluklar hepimizi aynı derecede sarsmıyor değerli dostlarım.

 İmkânsızlıkların ve çaresizliklerin hüküm sürdüğü hayatlar bu olumsuz şartlardan ne yazık ki daha ağır etkileniyor. Sosyal mecrada parmak ucumuzda gezen görüntüler dışarıdaki soğuk havalara rağmen içimizi yaktı. Bu yardım çağrılarına duyarsız kalmamalı elimizin ulaştığınca dilimiz döndüğünce iyiliğin ve yardımlaşmanın köprüsü olmalıyız.

 Bir fincan kahve ile battaniye altında kitap okuyarak kışın tadını çıkartıyoruz. Olmadı çoluk çocuk karlar altında yoruluncaya kadar eğleniyoruz. Hepsi bulunmaz güzel nimetler. Bu nimetlerden faydalanmak ebette ki en doğal hakkımız. Fakat kardeşlerimizin soğuktan titreyen bedenlerini, acıyla dağlanan yüreklerini görmezden gelerek yaşadığımız beyaz sevinç gönlümüzün karasını beyazlatmaya yetmez güzel dostlarım.

 O vakit kar herkes için aynı beyazlığı ifade etmiyor desek yanlış bir tabir olmaz. Faturasını, kirasını ödeyemeyenler, yakacak odunu kömürü olmayanlar, artan gıda fiyatlarıyla geçim sıkıntısı çekenler… Sahi herkes aynı mı yaşıyor beyaz sevinci? Yoksa kimisine sevinç kimisine de çile mi oluyor bu mübarek beyaz? 

 Ah cevabı bulunmadan kar misali eriyen sorular... Hayatın hazin gerçekleri…  Gelin biz yine de birbirimizin elinden tutalım güzel dostlar. Demedi demeyin yollar ve kaldırımlar buz pisti gibi. Belediyeler çalışıyormuş, başkanlarımız da güzel fotoğraflar paylaşıyormuş. Ama şehrin merkezi bile kardan geçilmiyormuş. Ne söylesem boşa Leyla’m diyordu bir türküsünde Neşet Baba. Gönüllere dokunmak duasıyla Allah’a emanet olunuz…

Yazarın Diğer Yazıları