Zaman ilerliyor insan içinde
Bir bilinmezlik oluyor gün geçtikçe
Saatler akıyor ırmaklar içinde
İnsan değişiyor zaman içinde.
Bir yaprak daldan düşerken belli belirsiz,
Vakitler mevsimlere günler zamana esir.
Haftalar bölüyor insanın yürek yangınını
Zaman ilerlesede vakitler hep aynıydı
Gün geçmiyor ki vuslat sılaya hasret.
Baharda bir, kışta bir, sonbahar ayrı
Kızgın lavlar deler geçer düşünceleri
Ay haftaya gün zamana devir ederken.
Bir zaman bile insanın en değeri oluyor
An'ın kıymet bilmek olduğunu anlamamak.
Ve dahası en pahalı varlığın zaman olduğu
Değerli şeylere para harcayıp gidiyorken.
Amaç zamana bırakmak değil aslında
Zamanla düzelir diyede değil bir bakıma,
İşleri yoluna koymaktır zamanla nitekim.
Yitip giden onca ömre bedel ödesen, nafile
Can dahi versen bu uğurda gelmezki giden
Geriye dönmezki yaşanan bir an öyle ki
Belli belirsiz geçen bedeni kopmuş zaman.
Velhasıl kelam azizim zaman; aldı başını gitti
Biz yine sessiz sakin kaldık gerilerde...
