Bazen o kadar çok kırılırsınız ki...
Nihayetsiz bir acı sıkıştırır yüreğinizi
Yutkunarak bastırırsınız konuşamadıklarınızı..
Bazen gülersiniz ya; öyle anlamsız öyle boş
Bazen hissedemezsiniz bile o en büyük acıları;
O kadar yoğundur ki susmak suretinizde...
Öyle başıboş kalmışlığınızın
Kirpiklerinize dokununca manzarası
Bir küçük çocuk gibi küsersiniz
Kainatın hayallerinize çöktüğü yerde
Sizde diz çökersiniz
Avuçlarınızla kapattığınız yüzünüzle...
Mükemmel bir hayat istediğim yok
Dürüst insanlar samimi selamlar
İçten gülümsemeler olsun yeter
Dedikleri gibi
Herkes yüreğinin ekmeğini yer...
Ille de;
Ağlatacaksan yüreğimi
Razıyım
Sevdanın yasına b'ula beni ..
Vuracaksan eğer;
Sırtıma hasret hançerini,
Adını mim'le !
Kapadım gözlerimi..
Düş olup geceme;
düşeceksen eğer,
kor alevli düşlerimden
.. Âmin'im ol rüyalarıma,
Züleyha'nın Yusuf'u gibi..
Imtihansa aşk'ın y'âr hali,
Hazırım haydi
Seninle sına beni..
Ebedi bir firak'sa alna yazılan kader
Sırattan incedir boynum,
Assınlar dâr
Aşk'tan öldü desinler
Salebe gibi..
Öyle anlar gelir ki
Kendi kıyametini seyre durursun
Tüm uzuvların bir bir atılırken ateşe
Su istemez
Sessizce toprağında kaybolursun..
Nefesin kesilene kadar koşup da varamadığın yerlere,
yürüyerek gidenlerin vardığını öğrenince,
Her şeye kırılıyorsun, âzizim zamana
Ve dahi çayını soğutan herşeye herkese
'Dokunamadığım..
Göremediğim..
Dindiremediğim bir acı taşıyor yüreğim.
Biraz yalnızlık, biraz hüzün, biraz çaresizlik...
Çok zaman sonra anlıyor insan,
Sevgisiyle yeşerttiği bahçede kendisini kuruttuğunu
"Bir sefer mutfakta,
Tencere tava arasında ağlarken görmüştüm onu...
Alâkasız yerlerde ıstırap çekmek, ıstırabı ikiye katlar...
Bir mezar başında ağlamak çok daha makûldür,
Kimse "neden" diye sormaz..."
Dedi ki...
"İnsan dediğin; bazen göğüs kafesinin içinde yapayalnız,
Bazen de kafasının içinde fazlasıyla kalabalık..."
Ya RABB'i ..
Her Yerde Haddini Bilen,
Gönül Aynasını Silen Mahşerde Beraat Edip,
Yüzü Gülen Kullarından Eyle Bizleri
AMİN
