Şimdilerde hepimiz, gelişine yaşıyoruz hayatı.
Yorgun bedenlerimiz,
Kaybedilmiş heveslerimizle.
Bahtımıza ne düşerse.
İşte öylesine…
Ahh be hayat, bundan sonra yolumu nerelerde geçirirsin bilmiyorum ama mayasında vefasızlık olan ve içinde insanlık olmayanlarla yüreğim keşişmesin, durgun halime ver, yorgun halime ver ama ne olur halden anlayan insanlardan biraz daha bana ver...
İnsanın sığınabileceği tek bir yer vardır.
Kendi içimizde bir yer.
Kendimizden başka kimsenin ulaşamayacağı
ve tahrip edemeyeceği bir yer.
O yerde huzur, sükunet ve özgürlük bulursunuz.
"İnsan güzel sevildiği takdirde
üstesinden gelemeyeceği hiçbir şey yok,
sevilmediği takdirde ise başındaki saç bile yük..."
Yazdıklarımı yaşadıklarım sanıyorlar.
Oysa ben bazen, yaşamak istediklerimi de yazıyorum.
Geç kaldıklarım var,
gecikenler var,
gelemeyecekler var.
Gelseler bile,
beni bulamayacaklar var....
İnsan her şeye alışır diyorlar ya,
Öyle değil aslında...!
Başka çaren olmadığı için,
Katlanıyorsun ama alışmıyorsun..!!
Hayırlısı olduğuna inanmak zaman alıyor.
Ama senden, benden daha iyisini bilen var ya hani;
'O' her şeyin hayırlısına izin veriyor...
“Dertler seni bunaltmak için değil,
Allah’a yöneltmek içindir azizim..”
Bir güzel kahve ısmarla kendine.
Seni mutlu eden sesi duymak için alo de.
Hiç işin olmasa da öğle üzeri dışarı çık.
Yağmur varsa ıslan, güneş varsa ısın.
Hatta üşü hava soğuksa..
Yürü, yürürken sağa sola bak.
Öylesine değil, görerek bak.
Çiçek görürsen kokla,
Köpek görürsen okşa,
Çocuk görürsen,
Yanağından makas al..
Aldandık, Dünyayı sabit zannettik,
Hep mutlu olmamız gerekiyormuş gibi şımarıp durduk.
Güldük, eğlendik,(öyle sandık) dünyanın geçiciliğine, oyununa, eğlencesine aldandık.
Oysa bunun için gelmemiştik dünyaya.
Ama kazanan hep sen oldun!
Çünkü Allah Sen hayaller kurarken
seni hep kötülüklerden korudu!
Ve en sonunda hep şükreden oldun.
Allah'a güven ve onun için yaşa..
Ve kendini kabir halkından bil!
Ağlayan gözdeki damarların görüntüsüne bakın.
Yanan bir orman görüntüsüne ne kadar benziyor değil mi...
Şimdi anlaşılıyor ağlarken niye içimizin yanar gibi acıdığı...
İlk Emir'e,
Bir parça önem verseydik,
Cahil olmazdık belki de bu kadar,
Ve de dünyanın hiçbir rengi,
Bizi kandıramazdı..
Ey Hakkını veremediğimiz “İkra” !
Bizi AFFET.!
AMİN
