Kalabalıklar içinde herkes hısımımmış gibi
Başım dik ve mağrur dolaşırım.
Yanımdan geçen çocukların başını okşarım, kuşları selamlarım, Denize, yeşile, taşa toprağa tutulurum, umuda tutunurum...
Zaman geçiyor âzizim
Velhasıl kelam
Biz kalıyoruz...
İnsanlar diyorum;
Sever gibi, önemser gibi, ilgilenir gibi, umursar gibi,
Arkanızda gibi, var gibi,
Hep gibi ama aslında “HİÇ” gibi..
"Ah anlayabilsek ki;
Bu dünyaya sahip olmaya değil,
Şahit olmaya geldik...
Üzgün bir insan değilim.
Sadece üzerimde haklı bir kırgınlık var,
Geriye kalan herşeye şükürler olsun..
İnsan,
Yolu mâhşere revan,
Vebal yüklü bir kervân...
Sınanmadığınız acı üstünden ahkâm kesmeyin.
Çünkü Kimin neler yaşadığını, nelerle başa çıktığını,
Öylesine söylediğiniz bir sözün nasıl bir insanı saatlerce
Boşluğa bıraktığını bilemezsiniz .."
Sonra dönüp dedim ki kışa:
Yalnız değilsin,
Bende soğudum her şeyden...
Çok az insan ise hiç değişmeyen iklimlere benzer.
Ve hep oradadırlar. Birbirimize dua edersek, birbirimize iyi geliriz. Unutma; her gönül, bir başka gönlü açacak anahtarı taşır.
Ötesi nasip, ötesi teslim olmaktır...
Gönlüme bir kaç beden küçük geliyor dünya,
Seneye de yaşamak için az daha tükenmem gerek.
Bazen seni hiç kimsenin anlamamasının nedeni ;
Seni senden daha iyi bilen Allah'ın olduğunu anlamak içindir. .
Tıpkı gece ile gündüz gibi. .. iyi ve kötü gibi... Çaresizliğin çaresi ise; Dua'mız ve Secde'miz kadar bize yakın olana sadece samimiyet ile Avuçlarını açmaktır. Anlatmak ve anlaşılmak için yorulduğun Zamanları bir kenara at. Gerçek huzurun ve ferahlığın Allah'ı Anmaktan olduğunu anlarsın....
ALLAH’IM
Ayıplarımı ört ve korkularımı gider.
Beni, önümden, arkamdan, sağımdan, solumdan
Üstümden (gökten) gelecek tehlikelere karşı koru,
Altımdan (yerden) tehlikelerden senin azametinle sığınırım."
