Ey Gül!
Yüce Yaratan, insanları birbirine bağlama konusunda sevgiden daha güçlü bir bağ, daha kuvvetli bir irtibat unsuru, daha kopmaz bir zincir yaratmamıştır. İşte onları ayakta tutan, birbirlerine ve diğer yaratıklara bağlayan güçlü, kuvvetli, kopmaz bağ budur.
Gel, sen benim şahsımda tüm canlılarla, ben de senin şahsında tüm cansız varlıklarla bağ kuralım. Tüm kainatı kucaklayan, asla paslanmayan, kopmayan bir bağ olsun bağımız.
Onlara rahmet ve ibret dolu olsun nazarımız.
Ey Gül!
Bin bir fenalığın kol gezdiği şu çok kirlenmiş muasır dünyada, temiz kalabilmiş iki şey varsa onlardan biri sensin diğeri de sevgidir. Onca sararıp solan şeylerin yanında hiç renk atmadan güzellik ve cazibesini koruyabilmiş iki şey varsa biri sensin biri de yine sevgidir.
Sevgi madde ile alınıp satılamayacak kadar kıymetlidir. O, en saf altınla bile tartılsa ondan ağır gelir. Altın da, gümüş de değişik borsa ve piyasalarda her zaman değer kaybedebilirler ama; sevginin kapıları her zaman bütün olumsuzluklara kapalıdır ve hiçbir harici müdahale onun iç ahengini bozamaz, değer ve kıymetini düşüremez.
Ey Gül!
Aslında maddesiyle meşhur şu dünya, köhne bir harabeden ibarettir, onu taptaze ve canlı kılan sevgidir. Sevgi sayesinde cinler, insanlar, karıncalar sultanlarını seçerler. Seçilen sultanlar sevgiyle gelir tahtlarına otururlar. Onların sultanları, belli yol ve yöntemlerle seçilen kral ve kraliçeleri ise benim sultanım da kimsenin intihabına ihtiyaç duymadan gelip gönlüme taht kuran sensin. Bu sayede sevginin otağı sayılan gönlüm kıymetler üstü kıymete ulaştı.
