Bu yazım, daha önce yazdığım ve aynı başlığı taşıyan yazımın devamı niteliğindedir.
Dünyadaki sorunların temelinde sevgi eksikliği, sevgisizlik vardır. Sevgi yoksa kıskançlık, kin, kötülük vardır.
Bir ilişkide, sevdiğiniz ile beraber var olduğunuzu görebilirseniz, onun acısının sizin acınız, onun mutluluğunun sizin mutluluğunuz olduğunu fark edeceksiniz.
Gerçek sevgi, iyilik gördüğünde artmayan, kötülük gördüğünde azalmayan sevgidir.
Kendimizi sevmek, kendimizi iyi hissettiğimiz bir ruh halidir. Kendini sevmek çok popüler bir terimdir. Bu kavramın tam olarak anlaşıldığını da söyleyemeyiz. Kendini sevmek bir eylem değil, daha çok kendinizi daha iyi hissettiğiniz bir ruh halidir. Bu manada, bir bütün olarak sağlığınız ön plana çıkmaktadır. Bu durum, başkaları ile olan etkileşim biçiminizi de etkiler. Bir yerde nasıl davrandığınız ya da sorunlarınıza nasıl yaklaştığınızı da belirler.
Psikolojik sağlığımız için kendini sevmek, bireysel sağlığınız için temel bir unsurdur. Ancak kendini sevme eylemini uygulamak, özellikle de ciddi zorluklarla karşılaştığımız anlarda, çoğumuz için bir sorun olabilir. Bu durum, bir narsisizm göstergesi olmamak ile beraber, kendinizle, sağlığınız ve mutluluğunuz ile temasa geçmektir.
Kendini sevmek, fiziksel ve psikolojik sağlığımızı destekleyen ve ruhsal gelişimimizi düzenleyen eylemlerden meydana gelen bir kendinden hoşnut olma halidir.
Pozitiflik ve sevgi bulaşıcıdır. Bu nedenle sadece kendinizle değil, size iyi gelen, ilham veren diğer kişilerle de zaman geçirmeyi ve onlardan destek almayı unutmayın!
Her şeyin ilmi olduğu gibi sevmenin de bir ilmi vardır. Sevmeyi tamamlayan şey, sevmeyi bilmektir. Sevgi ilminin ilk maddesi, sevgimizden bencilliği çıkarmak olmalıdır. Sevdiğimizi kendi canımız istediği gibi değil, sevdiğimizin hoşuna gittiği gibi sevmek… Onu, hoşuna gideceği şekilde sevmek için de tanımak gerekir. Nelerden hoşlanıp nelerden hoşlanmadığını bilmek gerekir.
Onu sevdiğinizi, onu önemsediğinizi söz ve davranışlarınızla ona gösterin…
Sevgi sözcüğü, güven duygusunun da sihirli sözcüğüdür. Sevgi sözcüğü insanlara güven duygusunu hissettiren önemli bir sözcüktür. Çocuklarımızı, anne ve babamızı karşılıksız severiz. İçten gelen çok temiz bir duygudur bu. İnsan olmanın getirdiği bir yere sığınma, güven hissinin tatmin olması ancak sevgi ile mümkündür.
Birbirini seven insanlar, kendi mutluluğunu düşündüğü kadar, diğer insanların yarar ve mutluluklarını da düşünürler.
Peygamberimizin evrensel mesajı: "İman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe de kâmil mümin olamazsınız."
Sevgi, saygı ve muhabbetin açmayacağı kapı yoktur. Sevgisizlik, saygısızlık ve muhabbetsizliğin ise kapamayacağı kapı yoktur. Sertlik, öfke ve hırçınlıkla bir yere varılamaz. Çocuklara sevgi, saygı ve muhabbet kapılarımızı açarak onları bu ortamda eğitmeliyiz. O zaman ne kadar başarılı ve verimli olduklarını açıkça görebiliriz.
Sevgi ile dikilip geliştirilen bitkilerin bile diğerlerinden daha farklı bir gelişim gösterdiklerini kolayca fark edebiliriz.
