“Okulda davranış bozuklukları gösterdiği için çocuğu görüşmeye aldım. İlk görüşmeden sonra anne baba ile görüşmem gerektiği kanısına vardım. Ertesi gün anne ile baba beraber geldiler. Olası sebepler üzerinde dururken anne:
- Anlamıyorum, diğer iki çocuk çok uysal. Bu niye böyle kavgacı, saldırgan, sorunlu bir çocuk oldu, dedi
Görüşmelerin sonunda ebeveynlerin, özellikle annenin fiziksel şiddete başvurduğunu, çocukları dayakla eğitmeye çalıştığını, dahası dayağın gereğine inandığını gördüm.
Anne, diğer iki çocuğunun uysal olduğunu söylüyordu. Anneye göre sadece bu çocuk problemli olup çıkmıştı. Yaptığım çalışmalar sonucu diğer iki çocuğun ürkek, çekingen, kendine güvenmeyen ve toplum içinde utangaç olduklarını gördüm. Bu iki çocuk, bu öğrenci gibi isyan etmemişti ama iç dünyaları tahribata uğramıştı. İleriki görüşmelerde bunları anne ile paylaştığımda, anne hatasının farkına varmıştı ancak şunu söylemekten de kendini alamıyordu:
- Biz anne babamızdan bunu gördük…”
Evet, yaşantımız bu.
En son yazacağım cümleyi en başa yazmak istiyorum:
Fiziksel şiddet ile çocuklarını eğitmeye çalışan ailelerin çocukları ya siner, pasif, çekingen olur ya da başkaldırıp isyan eder.
Ailede fiziksel şiddetin kullanılmasının sebeplerinden biri eğitim için başka yöntemin bilinmemesidir. Ebeveynler, kendi anne ve babalarından gördükleri dayak ile kendi çocuklarını da eğitmeye(!) çalışırlar. Bu ebeveynler, çocuk eğitimi konusunda kendini eğitmezler. Kendileri de anne babalarından şikâyetçi olmalarına rağmen onların yöntemini uygulamaktan kendini alamazlar.
Aileler, fiziksel şiddet ile sonuç aldıklarını görseler de asıl psikolojik sonuçları görmezler ve düşünmezler. Çekingen, utangaç ve toplum içinde ürkek olan çocuklarla yaptığım çalışmalarda, birçok çocuğun ailesi tarafından fiziksel şiddete maruz kaldığını gördüm…
Disiplin sağlamada ceza, istendik bir davranışın gerçekleşmesi için veya istenilmeyen bir davranışın gerçekleşmemesi için verilir. Bir davranışı yönlendirirken şunlar asla unutulmamalıdır:
* Fiziksel ceza (dayak) kesinlikle verilmemelidir; fiziksel cezanın zararlı olduğuna inanılmalıdır.
* Yanlış davranış asla görmezlikten gelinmemelidir.
* İlk çare olarak asla cezaya başvurulmamalıdır.
* Çocukla konuşulurken, açık ve anlaşılır olunmalıdır. Tutarlı ve kararlı olunmalıdır.
* Çocuklar; sözden çok davranışları örnek alırlar
* Eğer çocuk hatalı davranışında ısrar ediyorsa, bu ısrarda anne babaya bir mesaj vardır. Yolunda gitmeyen bir şeyler vardır çocuğun psikolojik dünyasında.
* Sevilen ve kişiliğine saygı duyulan çocuk, başkalarını sever ve onlara saygı duyar.
Fiziksel ceza (dayak) ve zor kullanılarak yetişen çocuklarda en belirgin davranış bozuklukları:
* Anne babasından korkar; onlara karşı kızgın ve öfkeli olur.
* Saldırgan olur. Sorunlarını şiddetle çözmeye çalışır.
* Çok zayıf vicdan ve ahlak yapısına sahip olur.
Disiplin; “Dur, bunun yerine başka bir şey yap.” mesajını verirken, ceza; “Sen bunu yanlış yaptın, sen kötü bir çocuksun.” mesajını verir.
Saygılarımla…
