Sevgi, en temel ihtiyaçlardandır. Anne babaların ilk görevlerinden birisi de sevgidir. Çocuğa hem sevgiyi vermek hem de sevmeyi öğretmek bir sorumluluktur.
Yeterince ve düzenli beslenmeyen çocuklar sağlıklı gelişemezler ve ileriki yaşlarında sağlık sorunları yaşarlar. Gerekli vitamin ve mineralleri alamayan çocuklar gelişim ve sağlık açısından sorunlar yaşayacaktır. Çünkü hayati olarak gerekli olan gıdaları almamıştır. İşte, sevgi ihtiyacı da çocuk için gerekli olan vitamin ve mineraller gibi hayati önem taşır.
Çocukların sevgi ihtiyacının karşılanıp karşılanmaması, onları hayat boyu etkiler. Çocukken sevgi ihtiyacı karşılanmış olan çocuklar, sevmeyi de öğrenecektir. Yani sevmeyi bilen bir çocuk gerekli olan sevgiyi tam olarak almıştır.
Sevgi, çocuğun kendini değerli hissetmesini sağlar. Çocuğu sevmek; “Sen değerlisin” mesajı verir. Kendini değerli hisseden çocuk, değer vermeyi de öğrenecektir. Dolayısıyla diğer insanları, tabiatı ve canlıları da sevmeyi bilecektir.
Çocuğun yaşamı sevgi ile algılayıp sevgiyi alıp vermesi, anne babanın ona olan sevgisine bağlıdır.
İlk yıllarda en çok dokunarak sevgiyi alır. Bebeğin anne tarafından emzirilmesi de sevgi ihtiyacı için gereklidir. Emzirmek hem gıda ihtiyacının karşılanması hem de sevgi ihtiyacının karşılanması için gereklidir. Sevginin bebek için hissedilmesi için, onun beslenme, uyku, temizlik gibi temel ihtiyaçlarının karşılanması gerekir. Annenin, sakin ve sabırlı yaklaşım ile bebeğin yanında olması, ses tonu, sevgi dolu bakışları vb şeyler bebeğe sınırsız sevginin verilmesi sağlar.
Çocuğa sevgiyi öğretmenin yolu, sevgi dolu ve sevgiyi verebilen ebeveynlerin varlığı ile mümkün olur.
Günümüz insanı gerçekten sevmeyi biliyor mu? Çocuklar gerçekten sevgi alabiliyor mu? Günümüzde, insanlar neden suni sevgiler peşinden koşmaktadır?
Bu sorulara cevap vermek için sayfalarca kitap yazmak gerekir. Ancak şu çok önemli; sevgi öğretilmez. Gel sana sevgi öğreteyim, sen de başkasını nasıl seveceğini bil diyemeyiz. Sevgi böyle öğretilmez.
Sevgi, kazandırılır. Sevgi, sevgi verilerek çocuğa kazandırılır. Günümüzde çocuklara gerekli olan sevgi verilmemektedir. Mesela, bebeklikte ilk sevgi, emzirme ve dokunma ile verilmektedir. Ama maalesef günümüzde çocukların çoğu bu sevgiyi alamamaktadır. Bir facia olan sezaryen ile doğum gibi emzirme de bir sorun olmuştur. Sezaryen ile doğum artıyor. (Sezaryen, bazı sağlık sorunlarının sebebi sayılır). Emzirmek ise tam tersine azalmaktadır. Hatta bazı bebekler hiç emzirilmemektedir. Böylece ten teması ile alınması gereken sevgi alınmamaktadır. Ten teması ile sevgi alamayan bebek, sevgideki zincirin biri eksik olduğu için diğer sevgileri de tam olarak hissedememektedir. İşte, günümüz çocuklarının sevgiyi almaması, sevmeyi bilmemesi, suni sevgiler peşinden koşulmasının sebeplerindendir.
Yetişkinler ile çocukların sevgiyi algılama biçimleri nasıldır? Aslında sevginin dili ortaktır. Ancak, çocuklar sevgilerini daha çok davranış ve sözlerle ifade ederler. Ebeveynlerinin de sevgilerini dokunarak, davranışları ile ve sözel olarak ifade etmelerini isterler.
Çocukların sevgisi koşulsuzdur. Ne olursa olsun sevgilerini gösterirler ve ne olursa olsun sevildiğini bilmek isterler. Anne babalar ise bazen sevgi için koşullar koyar. Koşul koymak, sevgiyi engeller.
Selam ve sevgilerimle.
