Çocuklar sevgisiz büyük mü? “Çocukların karınlarını ve zihinlerini doyurduğumuz kadar ruhlarını da beslemeliyiz.” sözünü düşündüğümüzde aklımıza ilk gelen nedir? Benim aklıma ilk gelen, çocuklarımıza sevgi vermemiz gerektiğidir.
Anne babaların çocuklarına verecekleri sevgi, çocuğun ilerine nasıl bir kişiliğe sahip olacağının büyük bir belirleyicisi. Çocuğa verilen sevgi, onun zihinsel, psikolojik ve sosyal açıdan sağlığını da olumlu yönde etkiler. Sevgi ile büyüyen çocuklar her zaman daha mutlu olurlar. Sevgiye doymadan ve sevgi ihtiyacı karşılanmadan büyüyen bir çocuğun psikolojik olarak sağlıklı olması beklenemez.
İnsanın ihtiyaçlarına bakıldığında, sevgi de tıpkı yeme, içme gibi en gerekli olan ihtiyaçlardandır. Sevme ve sevilme duyguları da ihtiyaç piramidinin alt sıralarında yer alır; yani en gerekli ihtiyaçlar arasındadır.
Sevgi her zaman verilmelidir. Çocuk gerekli şartları sağladığı için, mesela odasını topladığı için veya anne babaya göre akıllı olduğu için, sevgi veriliyorsa bu yanlıştır. Çocuk, bir hata yaptığında ya da bir görevi yerine getirmediğinde sevilmeyeceğini düşünmemelidir. Çocuk hata yaptığında doğrusu öğretilmelidir. Kendisinden beklenen bir işi yapmadığında o iş yaptırılmalıdır. Ancak sevgi kısıtlamasına gidilmemelidir.
Çocuk açısından önemli olanın sevildiğine inanmak olduğunu unutmamalıyız.
“Çocuk her koşulda sevilmelidir” derken şunu kastetmiyorum: aşırı koruyucu olmak, çocuğun her işini yapmak, çocuğun her istediğini ve her dediğini yapmak, çocuğu kendi elleriyle büyütmek, başına bir şey gelir diye aşırı kısıtlamak vb. Bunların sevgi ile alakası yoktur. Bu tür durum, davranış ve yaklaşımlar çocuğun bağımlı ve kendine güveni olmayan bir kişilik yapısına sahip olmasına sebep olacaktır.
Sevgi nasıl ifade edilir? Çocuğa sevgi verirken sadece sözcükler mi önemli? Sevgi, sadece sözcükler ile verilmez. Sevgi dokunarak, sarılarak, bakışlarla, birlikte zaman geçirmeyle verilir Sevgi, anne baba arasındaki iletişimin de düzgün olmasıyla verilir. Anne babanın güzel konuşması, evin içinde güzel iletişim içinde olması, bir sevgi ortamı oluşturacaktır.
Çocukların öğrendikleri ilk dil, sevgi dilidir.
Sevgi dili ile büyümüş çocuklar hem psikolojik hem de fiziksel olarak daha sağlıklı olurlar. Sevgi ortamında büyümeyen çocuklarda zekâ gelişiminde de sorunlar görülmektedir.
Ailesi tarafından sevgi gösterilmemiş, kabul edilmemiş çocuklar ileride kendine güveni olmayan, başkalarına bağımlı, sorunlar ile başa çıkamayan, duygularını göstermekte çekinen, değişken ruh haline sahip ve en önemlisi belki de hayata olumsuz, karamsar bakan bireyler haline gelirler.
Çocuğa sevgi ile yaklaşmak zor mu? Değil tabii ki… Çocuk ile göz teması kurmak ve bu arada güler yüzlü olmak bile kocaman bir sevgi göstergesidir.
Şüphesiz her anne baba şüphesiz çocuğunu sever. Bu konuda şüphe yoktur. Fakat sevmek farklıdır, sevgiyi göstermek farklıdır. Çocuğunuzu seviyorsunuz ama o sevginizi ifade ediyor musunuz? Tüm mesele bu zaten…
Örneğin; bebeklik sürecinde onunla göz teması kurarak, uyandığında ona gülümseyerek, öpüp koklayarak ve her zaman yanında olduğunuzu hissettirerek işe başlayabilirsiniz. Ses tonunuz, yaklaşımınız, sabrınız, ne yaparsa yapsın hissettireceğiniz koşulsuz sevginiz sayesinde çocuğunuza sevginin ne anlama geldiğini göstermelisiniz.
Selam ve sevgilerimle.
