İnşaat enkazları elbet kalkar ve kalkıyor da, fakat toplum olarak “Ahlaksızlık” enkazı altında kalan insanımız ne olacak. Bu toplum ne ara bu kadar kirlendi. Adam camide depremzedeler için toplanan paraya bile göz dikebiliyor. Bu nasıl bir ahlak yoksunluğudur. Toplumda paylaşımcılık örneği sergileyen çok sayıda kurum, kuruluş ve birey de yok değil. Bu nedenle bu fedakâr, ahlaklı ve güzel insanları hariç tutarak değerlendirmeler yapmak yerinde olacaktır.
Kiraları birden bire 5-6 kat artıran bir toplumun ferdiyim. TOKİ’den devletin desteği sayesinde ucuza ve ödeme kolaylığı ile satın aldığı konuta 3.600.000. isteyen insanın yaşadığı coğrafyada yaşıyorum. Yıkılan evlerinden eşyalarını tahliye etmek isteyen insanları soyup soğana çeviren nakliyecilerin yaşadığı şehirlerde yaşıyorum ve buralarda yaşamaktan, aynı havayı teneffüs etmekten utanıyorum.
Bu toplum ne ara bu kadar değişti, bencilleşti anlamakta güçlük çekiyorum. Siyaset yapanı, ticaret yapanı, hizmet üreteni sadece kendisini ve kendisi gibi düşüneni önemsiyor. Bunu yaşadığımız çağın iktisadi sistemine bağlıyorum. Yaşadığımız çağ “piyasa medeniyeti çağı” birçok toplumu olduğu gibi Türkiye’yi de etkisi altına alan bu çağ, bireyselci, ben merkezli, tüketici, doğayı ve insanları sömüren, eşitsiz, israfçı ve ekolojik olarak da miyop bir anlayışa sahip. Türk toplumu seksenli yıllardan bu yana benimsediği liberal kodları o kadar benimsedi ki batı dünyasında gördüğümüz ve çokça eleştirdiğimiz insan insanın kurdudur yaklaşımının çok benzerini yaşamaya başladı.
Malatya’nın bu zor günlerde sorumluluk makamında bulunanların “hiç keşkem olmadı” yaklaşımı çok iddialı. Hatta kastı aşan bir sonuç doğurmakta. Zira ismet sıfatı ile donatılmış peygamberlerin bile zaman zaman keşkekleri olmuştur. Hazreti Yunus ve Hazreti Musa buna bir çırpıda örnek olarak verilebilir. Normal bir insan olarak yaratılan bir yerel yöneticinin hiç “keşke” sinin olmaması nasıl bir durumdur tahayyül edemiyorum. Fakat Malatyalıların çokça “keşke” diyeceği durum var.
Keşke, bu şehrin ileri gelenleri bilimsel birikimden istifade etseydi,
Keşke, yerel yöneticiler kendilerini her şeyi en iyi bilen zannetmeseydi,
Keşke, kente ait işler ahbap çavuş ilişkileri çerçevesinde şekillenmeseydi,
Keşke, siyasete giren insanlarımız zenginleşme yarışı yerine hizmet yarışına odaklansaydı,
Keşke, yerel yönetimlerin imar komisyonlarında görev alan koca koca adamlar bu işlerden bir miktar anlasaydı
Keşke, ehliyet ve liyakat sadakatten daha anlamlı görülse ve kıymet görseydi,
Keşke, kifayetsiz muhterisler toplumun kaderinde bu kadar belirleyici olmasaydı
Keşke, keşke, keşke…
Keşke diyebilmek çok önemlidir. Çünkü keşke farkındalık gerektirir. Farkında olan yanlıştan dönebilir. Keşkesi olmayan kendince istikamet üzeredir ve bu nedenle pişmanlık da duymaz. Pişmanlık, bir insanın geçmişteki davranışlarından hoşnut olmama duygusudur. İnsanın belirli bir eylemi yerine getirdikten sonra üzüntü, utanç, mahcubiyet veya suçluluk karışımı bir duygu hissetmesi; "Keşke öyle yapmasaydım!" diye düşünmesidir.
Evet düşünmesidir (!)
Kendine göre bence haklı çünkü hiç keşkesi yok çünkü bu millet umrunda değil
Eyvallah üstad Devamla Keşke En son Elazığ depreminden ders alınsaydı da tüm binalar asansör bakımı gibi muayene edilseydi.. Keşke tüm belediyeler ücretsiz dayanışma örneği gösteriyorken su, ekmek, ulaşım gibi temel ihtiyaçları ücretsiz hizmet verebilseydi, Keşke reklam panolarına harcanan parayla çadıra yatırım yapılsaydı Keşke tıkış tıkış binalar yapacağımıza yeşil alan ve toplanma merkezlerimiz olaydı... Keşke tüm yatırımlarımızı önce kendi nefsimize sonra da insanlığa yapsaydık...
Haklısınız sayın hocam.Deprem sabahı saat 04:50 gibi şehir gösterendeki Opet'ten şu ve bisküvi aldım. Bisküvi 15 TL. 05 litrelik su 5 TL.Ayrıca barkod okutmadan hesap makinesiyle tutarı söyleyip parayı alan adamlar.Ben bu olaydan sonra kesinlikle Opet'ten yakıt almıyorum.isteyen olursa kredi kartı ekstresi gönderebilirim.Biz bu memlekette sağ kaldiğımıza şükredelim.
Keşkesi olmayan kendini hatasız gören ahlaksız megaloman kişilerdir.
