Yazımızın başlığı biraz ağır mı kaçtı, doğrusunu isterseniz karar veremedim.
Ben tespit ve izlenimlerimi anlatacağım, kararı sizler vereceksiniz…
Gazete ve internet sitelerindeki ‘’şehir’’ haberleri hiçbir süzgece tabi tutulmaksızın gelen haber, haberi servise koyan kaynaktan geldiği gibi dosdoğru sayfa ya da ekrana aynen yapıştırılıyor…
Böylesi bir kolaycılığın gölgesine sığınmak kime ne gibi bir fayda ya da itibar sağlar henüz anlayabilmiş değilim…
Özel haberlerin dışında kalan, ajanslardan alınan ya da bültenler vasıtasıyla gelen ‘’ham’’ haberler, inanın kelimesi kelimesine aynı imlâ ve kelime hatalarıyla birçok yayın organında baş köşeye kuruluyor…
Basın; aslında kamu adına kamunun sesi ve denetçisi işlevi nedeniyle Yasama, Yürütme ve Yargı’dan sonra 4.Kuvvet olarak tanımlanmıştır…
Böylesine önemli ve hassas görevi olan basın kuruluşlarımız yaptıkları işin ne kadar farkındalar?
Kendi işine karşı böylesine bir özensizlik gösteren kurumları kim ciddiye alır? Yazımızın başlığında söz ettiğim inanılmaz maliyet ciddiye alınmama sorunudur…
Basın, öncelikle, ‘fikri takip’ üzere pür dikkat teyakkuz içinde olmalıdır…
Basında yer alan önemli olayların ve kendi yaptığı haberlerin tüm çıplaklığıyla açıklığa kavuşturulması için sonuna kadar fikri takibini sürdürmelidir…
Özetle, ‘’Yalancının Evi Yanmış Kimse İnanmamış’’ misali, bence Malatya basınının da etkinlik sorunu müzmin kopyacılığında yatıyor…
Nasıl ki; sahte ürün üretenlerin tüm ticari güvenirlikleri kaybolup itibarları sıfırlanıyorsa, tıpkı o ticari işletmelerin uğradıkları acı son gibi, basın kuruluşları da işlerine karşı ortaya koydukları ciddiyet ve doğruluk oranında itibar sahibi olurlar ya da olamazlar…
