Sokak lambası
Nesibe Aldemir
Karanlığı anlamlı kılan ışıklardır onlar. Gecenin seyrine renk katarlar. Sorgulamazlar karanlığı. Yargılamazlar insanları. Her sokağı aynı aydınlatırlar. Ayın parlak ışığına tebessüm ederler.
Alınacak öğütler saklarlar her huzmesinde. Yeri gelir eşlik ederler bir evsize. Yeri gelir suçlara ortak olurlar. Bağrı delik gibi her şeyi yutarlar. İyi de aydınlatırlar kötüyü de. Sonra güneşin doğuşuyla kaybolurlar. Karanlığın arkadaşıdır onlar. Aydınlatmakta direnirler. Zoru severler.
Kolay olan nedir? Güneşte ışık olmaktır. Güneş doğunca ortalıkta aydınmayan yer kalmaz zaten. Uçsuz bucaksız okyanusları, dağı, taşı, denizi, çölü, bağı, bahçeyi gün ışığıyla buluşturur güneş. Yaktığın lambaların varlığı veya yokluğu kimseye fayda vermez günışığında. Her yer aydınlıktır zaten. Güneş evin içinde olduğu halde evin ışıkları yanar durur. Boşa enerji harcarsın. Kalbini yorar, kendini eritirsin mum misali. Yanarsın yandığından bir haber güneşe göz kırpan mor menekşeler. Baktığın yeri görmezsin ışığından. Güneşe ışık tutup mana ararsın kalplerde. Karanlık nedir bilmezsin. Derdin ışık içinde ışıktır. Güneşin farkında bile değilsin bu nedenle. Aydınlık deyip duruyorsun günlerini heba ederek. Kendini kandırarak güneşe ışık tutuyorsun. O her gün doğuyor karanlığın üzerine. Sen karanlıkta ışık olmaya bak.
Kaçtığın karanlıklardan. Arkanda bırakmaya çalıştığın. Güneşe doğru koşarak onlardan kurtulmayı hedefliyorsun. Çünkü zor olandan kaçmak kolaydır. Karanlık emek ister. Sokak lambası olmak gerekir onun karşısında. Cesaret ister. Sabır ve sebat ister. Zorluklar karşında duruş gerekir sokak lambası misali. Karanlığa rağmen aydınlanmak ve aydınlatmak... Geceye süzülen renk renk ışıklarda şükrü, sabrı, tevekkülü, merhameti aktarmak kalbe tefekkür ile. Karanlıkta kaybolan bir insanın elinden tutmak. Kınamak yerine birlikte bakmak hayat penceresinden. Ağlayan bir çocuğun derdini dinlemek. Düşeni kaldırmak. Karanlığın kasvetinde boğulan bir gence nefes olmak. Söylem yerine eylem olmak. Hemhâl olmak iyilikle. Karanlığa rağmen ışıktan vazgeçmemek. Mühim olan sokak lambası olmaktır Azizim.
Karanlığa karşı duruşuyla yansır insan hayata. Ancak böyle gelir zorlukların üstesinden. Bu şekilde diri tutabilir insanlığı, kesilen damarlarına rağmen. Zorlukların arkasına gizlenen kolaylıklara bu minvalde erişebilir. Kim ne der zincirini kırarak Rabbinin emrettiği yolda yürümeyi öğrenir. Ve artık farkındadır karanlık hayatlara ışık olmak veya kendi karanlığına çözüm bulmak için sokak lambası olmak gerektiğinin. Ve kendi yoluna bakar. İnsanları yargılamak, yadırgamak ve sorgulamak yerine ışık olur ilk başta kendi karanlıklarına sonra tüm karanlık sokaklara. Çünkü artık farkındadır, insanoğlu kınadığıyla sınanmadan geçemiyor hayat denen yolda...
Selâmetle...
