Sevgi en büyük güçtür
Nesibe Aldemir
Bana öyle bir güç söyle ki dünyalar yanında değersiz kalsın. Adım adım yürünen yol dikenli taşlı olsa da insanı yormasın. Karanlık günlere rağmen kalbindeki ışık âleme yetsin.
Varlıkta, yoklukta, hastalıkta, sağlıkta en büyük dayanağın olsun. Bana öyle bir güç söyle ki çalmayan telefonlara, açılmayan kapılara, sağ günün dostlarına rağmen seni ayakta dimdik tutsun.
Var mı böyle bir güç dedi meczup. Var dedi. Nedir o? Sevgidir dedi. Kalbi kalbe yakınlaştıran, hayatı çekilir kılan, omuzlardaki yükü hafifleten, acıları dindiren…
Yürekteki kilitli kapıları açan en güçlü anahtardır sevgi. Zor günleri kolay eyleyendir. Acıları hafifletendir. Bir insanın kalbinde bırakılan izdir. Nerede ne zaman karşına çıkacağı belli olmayan en güzel sürprizdir. Güçtür. Yaşam kaynağıdır.
Bizi seven birilerinin olduğunu bilerek yaşamak büyük bir huzurdur. En sevinçli anlarımızda en çaresiz zamanlarımızda ilk aklımıza gelen sevdiklerimizdir. Onların varlığı gücümüze güç katar.
Sevgilerin en yücesi hiç şüphe yok ki Rabbimize olan sevgimizdir. Güvenin son derece yıpranmış olduğu çağ, insanı yalnızlık duygusuna sürüklese de bizleri koruyup, gözeten ve seven bir İlahi kudretin sevgisine ve merhametine sığınarak yaşamak sığ kalabalıklardan soyutlanmamıza vesile olmaktadır. Böylece sahip olduğumuz gerçek sevgilerinde farkına varmaktayız. Gerçekten sevip, gerçekten sevilmek.
Sahi neydi gerçek sevgi? Şu kalp emojileri çıkmadan evvel nasıl anlatırdı insanlar birbirlerine sevgisini? İçten bir gülümseme, sıcacık bir tas çorba, zor günlerin dakikalarını paylaşarak, çayın yanında bol muhabbetle… Biraz fedakârlık biraz ilgi biraz değer değil midir gerçek sevginin tarifi?
Bu tarif özen ister. Öyle ya gerçek sevgi fedakârlık ister, gerçek sevgi ilgi ister, gerçek sevgi her haliyle kabul ister, gerçek sevgi karanlık günlerde güneşin doğuşunu birlikte beklemek ister… Gerçek sevgi DEĞER ister.
Sevgi değer ile güzelleşir, kalp ise sevgiyle. Güzelleşen kalp sevmeyi öğrenmiş demektir. Sevgisiz yürünen yol yorar. Sevgisiz yaşanan hayat çekilmez. İnsanın tutunacak dallara ihtiyacı vardır. Sevgi, bu dalların gövdesidir.
Sevgisiz yaşanan hayat gövdesi kesilen ağaç misali sararmaya ve solmaya mahkûmdur. Yeşermek ve insanlara koyu gölge olmak için hayatımızı sevgiyle kuşatmalıyız değerli dostlar.
Sevmek, sevilmek ve sevgimizi göstermek hayatta sahip olabileceğimiz en büyük güçtür. Tutunduğumuz en sağlam dal sevgidir. Onunla aşılmayan engel kalmaz.
İnsanı insana bağlayan en güçlü bağ sevgidir. Sevgi hayat ağacının gövdesidir. Bu gövdede büyüyen en büyük dal ise muhabbettir. Evet, değerli dostlar mühim olan bu muhabbet bağıyla bağlanmak, mühim olan kalplerdeki sevgiye sahip olmak, mühim olan gerçek sevgi ile kalplere girmektir. Onun dışındaki sevgiler göstermeliktir. Gövdeyi çürütür, dalları kurutur, gücü tüketir, insanı soldurur. Sevgiyle hayatı kucaklayıp, solmadan yaşamak duasıyla Allah’a emanet olunuz.
