İYİLİĞE KANAT ÇIRPMAK
Nesibe Aldemir
Kâinat bir düzen üzere kurulmuştur. Onu yaratan Âlemlerin Rabbi olan Allah'tır. Yine ona bu muhteşem düzeni veren de O'dur.
Yarattığı her varlığı bir amaç ve gaye üzerine yaratan Rabbil Âlemin insanı da kendisine kulluk etsin diye var etmiştir. İnsan olarak yaratılma şerefine layık görülen bizler kulluk vazifemizi hayatın her alanına yaymakla mükellefiz.
Hayata olan bakış açımız, hayata karşı duruşumuz kulluk çevresindeki resmimizi yansıtır. Eğer resimde aykırı duran bir kare varsa o zaman kulluğumuzu sorgulamaya ihtiyacımız var demektir. Çünkü çevredeki resim, gerek renk uyumuyla gerekse yansıttığı görüntü itibariyle kulluğumuzu yansıtmaktadır. Bu nedenle tablolarımızı çizerken gereken hassasiyeti göstermek zorundayız.
İnsanlığa ve dünyaya çizdiğimiz bu tablo yarın ahirette Allahu Teâlâ’nın karşısına çıkacaktır. O vakit gelmeden tabloyu renklendirip, bildiklerimizi uygulayarak, insanlığı elden bırakmadan çizgilerimize doğru kanat çırpmak bizi hakikate ulaştıracaktır. Böylece savunduğumuz resmi çizmiş olacağız.
O halde başlayalım tabloya...
Bir çocuğu dinlemekle mesela. Onun minicik yüreğini kazanmak kim bilir hangi büyük sevinçlerin kapısına kilit olacaktır. Onu omuzlarında taşıyan bir Peygamberin ümmeti olduğumuzu hatırlamak… Başını okşamak ve şefkatle yaklaşmak, o minicik elleri tutmak hatta öpmek, ondaki masumiyet kokusundan bir nebze olsun faydalanmak çizdiğimiz tabloya en canlı renkleri kazandıracaktır.
Sonra devam edelim, fırçamız bir güvercin misali masumiyetle mavi göklere doğru kanat çırpsın. Her kanat çırpışında izler bıraksın yıldızlara tutunan. Yıldızlar parladıkça hatırlanan. Gün batsa da baki kalan. En zor ve en karanlık günlerde dahi çizdiğimiz tablonun rengini siyah beyaza mahkûm etmeden yaşamak.
Senin tablon yaşasın sen ebediyete göçsen de. Altında ismin yazılı, imzan atılı. Başını kaldırıp bakan bir daha baksın.
Ulu bir çınarın gölgesinde aldığın soluk tablondaki mor menekşeleri canlandırmakla kalmaz Allah'a olan saygını yüceltir.
İyiliğe vesile olmak ve iyiliği yaşatmak ise tablodaki bahar mevsimini mütemadiyen egemen kılacaktır. İşlediğimiz salih ameller insanlık kalemiyle çizilmiş tablomuzun en güzel boyaları olacaktır.
Etrafımızı saran siyah beyaz tabloların varlığından şikâyet ederken, insanların kadirşinas olmadığını haykırırken hiç düşündük mü acaba kendi tablomuzun etraftaki yansımasını? Güvercinlerimiz ne getiriyor tablomuza? Yoksa bataklıklarda çamur ile bezenmiş kanatlarımızla kirlettiğimiz tablolardan kaçıyor muyuz?
Kaçmak yerine beyaz kanatlı güvercini yakalasak ya! Nereye kanat çırptığını bilen bir güvercin... Pusulası Kur'an ve Sünnet endeksli, ''insanlığı'' taç misali her daim başında taşıyan. Hataya ve günaha düşmemek için çaba gösteren, düştüğü yerden kalkmasını bilen, kanatları çamura belense de suya kavuşma umuduyla yaşayan… İyiliğe kanat çırpmaktan yorulmayan… Neticeten gökkuşağı tadında bir tablo…
Yaşama güzel tablolar çizmek duasıyla esen kalın değerli dostlar!
