Refahtan, söz etme bana.
Ben, çileye alışığım.
Sefa ile, buluşmadım.
Cefa ile, tanışığım.
Sarsılsam, elimden tutan.
Hasta olsam, ziyaret eden.
Üzülsem teselli, nedem.
Olan bir dost, bulamadım.
Tek dostum, Allah’tır, yeter.
Dar günde, yardımın eder.
Bazen neşe, bazen keder.
Hayat, böyle devam eder.
Çok darlık çektirdi, Rabb bunaltmadı.
Denizden kurtarıp, sahile attı.
Çok olmaz deneni, o olur etti.
Dar günümde, mucizeler yarattı.
Orta olan diplomam, iyiye döndü.
Liseye kayıdım, bir ay geç oldu.
İş imtihanımın, saati on du.
Allah yardım etti, on üçe kaydı.
Bu yalan dünyada, ben gülemedim.
Gülen varsa, gelip bana söylesin
Mıraz alıp, gülen varsa dünyada
Nolur reçetesin, bana da versin.
Çok didindim, çok yoruldum hayat
Bırakın biraz da, nefes alayım.
Gözüm yoktur ne sarayda, ne yatta
Sonuç üç kulaç bez, sekiz on tahta
Çok şükür borçluyuz, hep Yaradan’a.
Namaz başta gelir, gelmez ihmale.
Nankör olunur mu? Yüce Mevla’ya
Sayısız nimeti, bize sunana
Sade ibadetle, din mahkem olmaz
Cihad dinin emri, yapmamız gerek,
Gayret edilmezse, hak olmaz nimet
Gücümüz dahili, çekelim emek.
AKSOY sever Allah’ını, Resul’ün.
Sevap devşirmeye, cehdeden kulun
Elbet birgün gelir, kapıya ölüm.
Rabb’imden mağrifet, mahşer umudum.
