Sare’den Dersler 1
Sevgili Dost,
Geçtiğimiz günlerde sosyal medyada bir paylaşıma şahit oldum. Paylaşımın sahibi Ürdünlü bir davetçi olan İyad Kunaybi. Üniversitede hocalık yapan bir eczacı olan İyad Kunaybi, İslamî sahada davet çalışmalarıyla bilinen bir Müslüman. İslamî çalışma ve söylemlerinden dolayı Ürdün’de bir müddet cezaevinde kaldı. Rabb’im, doğru yolu üstünde onun da bizim de ayaklarımızı sabit kılsın. Bu girizgâhtan sonra şunu belirtmek isterim ki bu hasbihalimizin konusu İyad Kunaybi değil. Evet, konumuz İyad Kunaybi değil, kızı Sare.
Kemik ve doku kanseri teşhisiyle yaklaşık iki yıl boyunca tedavi gören Sare, 2019 yılının Haziran ayı içinde henüz 13 yaşındayken Rabb’ine rücu etti. Allah’ın arzında her gün onlarca, yüzlerce çocuk ölürken Sare’yi bahis mevzuu etmemin mühim bir sebebi olmalı değil mi? Sare’yi farklı kılan şey, hayat sürdüğü rahat ortam içinde dahi ilimle meşgul olmuş olması, öğrendiklerini amele dökmesi ve hastalığından dolayı ölümün her an kendisini bulacağını bilmesine rağmen o yaşta sergilediği tevekkül ile teslimiyettir.
Peki beni etkileyen ve akabinde de Sare’yle ilgili küçük de olsa bir araştırma yapmaya iten paylaşım neydi? Sare, tomografili akciğer muayenesinden önceki gün bir resim çizmiş ve bu resmin altına o anki duygularını aktarmış. Tabii bu resmi ve notu annesi, Sare öldükten sonraki günlerde günlüklerini okurken buluyor. İyad Kunaybi de “Çocuklarınıza lütfen, ibret almaları için kendi yaşlarındaki bir çocuğun, Allah ile alâkasını muhafaza etmek için nasıl bir mutmainlik ve güven hissettiğini anlatan bu notu gösterin.” diyerek paylaşıyor.
Sevgili dost, dilersen bu paylaşıma ve Sare’yle ilgili diğer bilgilere internet vasıtasıyla ulaşabilirsin. Ben yine de paylaşımla ilgili olarak babasının verdiği şu bilgileri aktarayım:
“Sağ tarafa ilk ihtimali çizmiş: Kanser hücresi olmayan akciğerler. Sol tarafa da ikinci ihtimali: Kanserin sardığı akciğerler. Akabinde de soru işaretleri... Yani acaba netice nasıl olacak? Altına da fasih olarak ifade edersek şöyle yazmış:
«Benim için hangisi olacağı hiç fark etmez. Çünkü hepsi de Allah’ın kaderi, takdiri. Sonuçta Allah’ın istediği(kader) zamanda öleceğim. Bana düşen sadece vesilelere sarılmak ve ilaçlarıma dikkat etmek. Bütün bunlardan önemlisi de Allah’la iletişimimin canlı ve aktif kalması için ibadetlerime dikkat etmek... Ve tabii “Allah sabredenlerle beraberdir.” »
Ey yavrucuğum! Allah’a hamdolsun ki bana seni verdi ve bu hâl üzere de seni kendi yanına aldı.”
Sare’nin defni sırasında babası İyad Kunaybi bir konuşma yapar. Baştan sona tevekkül ve teslimiyet dolu bu konuşmadan küçük bir parça aktarmak istiyorum:
“Sare, Allah’ın takdirine bir gün bile itiraz etmedi. Vefatından önceki gün: ‘Baba, bana cennetten ve tatlılığından bahseden ayetler oku.’ dedi. Daha önceki gün ise hastalık bedenini iyice tükettiği için üst üste boğulma nöbetleri geçirmişti. O halde bile ‘La ilahe illallah, ya Allah, ya Rab!’ diyordu. Elhamdulillah, elhamdulillah, elhamdulillah ki Rabb’im beni sabırlı, hâlinden memnun, kadere itiraz ve hiddet duygularından uzak bir hâlde ölen bir evlatla rızıklandırdı. Hatta son nefesine kadar bile namazını düşündü. ‘Öğle namazını kılmadım, öğle namazını kılacağım.’ diyordu. Örtüsüne, edebine, hayâsına son derece dikkat etti. Ne zaman İslâm’ın aşağılandığını duysa içi daralır, öfkelenir ‘Baba bak, görüyor musun? Müslümanlar hakkında, İslâm hakkında neler diyorlar?’ derdi.”
İyad Kunaybi, kızının ölüm haberini aldığındaysa şu ifadeler dökülüyordu dilinden ve kaleminden:
“İnna lillahi ve inna ileyhi raciun. 13 yaşındaki kızım Sare, iki yıldır süren kanser tedavisi neticesinde bu gece vefat etti. Canım kızım, tek tesellim senin henüz küçük bir çocuk olman. Rabb’imden, senin için cennet istiyorum. Göz ağlar, kalp üzülür ancak Rabb’imizi razı etmeyecek bir söz söylemeyiz. Senin firakınla cidden çok üzgünüz ey Sare! Başta da sonda da âlemlerin Rabb’i olan Allah’a hamdolsun. Allah’ım cenneti buluşma yerimiz kılsın.”
(DEVAM EDECEK İNŞAALLAH)
