Malatya Çocuk Yetiştirme Yurdu olayını hatırladınız mı?
Hani Malatya oraya yıkılmıştı....
Gerçek mi, sahte mi bilinmez göz yaşları sel olmuştu...
Anlatılan her hikaye karşısında yürekler burkulmuştu...
Sahi hatırladınız mı?
Yarım asır geçmedi....
Çeyrek asır da olmadı...
Şunun şurası 16 yıl geçmiş, Ekim 2005 tarihinin üzerinden...
Şimdi Çocuk Yetiştirme Yurdunun yerini sorsanız acaba kaç kişi bilir...
Filozof George Santayana şöyle diyor; “Geçmişi hatırlayamayanlar onu tekrarlamaya mahkûmdur.”
Toplumsal duyarlılık kayboldukça, toplumsal hafıza da kayboluyor....
Gözlem bitince algıla da bitiyor, algısal kayıp odaklanmayı önlüyor.
Oysa bu dünya da “Ahirette kaybolmama sınavında” değil miydik?
***
Adam!.. Karşısındaki zarar görsün diye her şeyi yapıyor. Ancak iş dönüp dolaşıp zararı kendisine
dokununca, “Müslüman değil miyiz” sorusunu yöneltiyor.
Oysa kendisi zarar görene kadar karşısındakinin de “Müslüman olduğunu” düşünmüyor, umursamıyor…
Kendi işledikleri kocaman günahları çuvala basanlar, başkasının küçücük yanlışını duvara asıyorsa, orada “kardeşlik hukuku” yoktur.
***
Siyasetçiydi…
İktidar partisinin Malatya il başkanıydı…
Sokakta hep kalabalık gezer, selam alıp vermekten eli hep havadaydı…,
Girdiği kurumların kapısında sıkı yönetim komutanı gibi karşılanırdı….
Şimdi…
Siyasetçi değil…
Partisi tarihe karıştı…
Sokakta tek geziyor…
Eli yanda, başı önde…
Kimse tanımıyor, tanıyanlar da selam vermiyor…
Değer miydi?
Neymiş mesele…
“Çirkini öpmemişler kendini namuslu zannetmiş...”
