İşte Anadolu Ruhu..

24 OCAK Cuma akşamı meydana gelen deprem bize çok şey anlattı..

Öncelikle depremin değil binaların insanları öldürdüğüne bir kez daha şahit olduk..

Yan yana duran 3 binanın arasından sıyrılarak çöken bir binanın başka bir izahı olabilir mi?

Allah'a binlerce şükürler olsun  milletinin yanında olan bir devlete sahip olmak  gururumuz oldu..

Marmara depremi, büyüklüğü itibariyle deprem tarihine geçen en büyük felaketlerden biriydi. Ancak Türkiye o zaman sadece deprem felaketi yaşanmamıştı, devlet enkazın altında kalmıştı.

Depremin ardından bu kadar kısa sürede organize olmak deprem yerine ulaşmak devletin  bütün kurumlarını harekete geçirmek devletin bütün varlığını deprem bölgesinde hissettirmesini hep birlikte gördük..

Bu noktada nereden nereye geldiğimizi bu deprem  bize gösterdi..

Depremler, felaketler, acılar elbette ki kıyaslanamaz..

Bir felaket anında millete liderlik yapılamadığını Marmara depreminde görmüş ve yaşamıştık..

Ya şimdi..

Devletin başı..

Milletin hizmetkarı, devletin başkanı omuz veriyordu tabuta..

Hem de gözyaşlarına hakim olamayarak..

Üzüntüsünde samimiyet, kararlılığında sebat vardı..

Erdoğan’ın cenazeye omuz verirken hepimiz izledik. Koca yürekli bir adam, bir milletin yükünü omuzlarında taşır gibiydi. İşte bu yüzden seni seviyoruz koca yürekli adam..

Koca yürekli adamın koca yürekli insanları..

O gün orada Anadolu ruhu can oldu hayat buldu..

Depremin ardından hiç bir yardım talebi olmamasına rağmen 81 ilden  yardım için yollara düşen yurdum insanı..

Kürtçe bu kadar mı yakışırdı bir bayanın ağzına..

Ya enkaz altında kalan Azize.. Dirayeti sayesinde enkazın altında ailesinden bir çok insanın sağ olarak  kurtulmasına sebep oldu..

Kendinden önce bir başkasını tercih etmek.. Önce onu çıkarın nidan yüreklerden silinir mi?

Ey Azize sen ne koca yürekli bir annesin, sen ne koca yürekli bir ablasın, sen ne koca yürekli bir kardeşsin, sen ne koca yürekli bir komşusun, sen ne koca yürekli bir kadınsın..

Önce teyzeyi çıkartın teyzenin sesi kesildi ona bir şey olmasın çığlığın bizi  kimsenin yıkamayacağını bir kez daha gösterdi..

UMKE'nin bayan  gönüllüsü Emine Kuştepe bir insan bu kadar özverili ve gönülden çalışabilir miydi?

Umut oldun insanlığa.. Azize Azize deyişin simge oldu bu depreme..

Elleri kanarcasına enkazdaki beton parçalarını kazıyan Suriyeli Mahmut kardeşliği  yaşattın bizlere  sende bu depremin gururu oldun..

Tonlarca enkazın altından bir ses..

Buradayım.. Yardım edin...

Ah astsubayım.. O sese kulak verişin.. Titrek sesinle kurtaracağız kurtaracağız deyişin hala kulaklarımızda..

Komutanım yaşıyorlar yaşıyorlar dediğinde hüzün sevince dönüştü..

Enkazın altında kendi evladımızı kendi annemizi, kendi yakınımızı bulmuş kadar sevindik enkazdan çıkan her canlı için..

Bu depremle acılarda kenetlendiğimizi  birlik ve beraberliğimizi kimsenin bozamayacağını bir kez daha gösterdik dünyaya..

Bu depremde ideolojiler nötr oldu, diller yürek, renkler tuzla buz oldu..

Rabbim acılarda birleştiğimiz gibi sevinçlerde de birleştir bizleri..

Rabbim acılarda yaşattığın kardeşliği her zaman bizlere yaşat..

Rabbim acılardaki merhamet duygumuzu diğer zamanda da bizlere hatırlat..

Rabbim üzerimizden iyiliği kalbimizden merhametini eksiltme..