Ayrılık ev Hüzün
Abdullah Ergün
İnsan hayatında çok önemli anlar ve ayrılıklar yaşanırken bunun etkisinden kurutulmak hiçte kolay olmuyor.
Mustafa Necati İlkokulunda eğitim ve yaşama dair ilk deneyimleri aldığımız öğretmenlerimizden Nezahat Atamer öğretmenimizin vefatı bu düşünceye eklenen son halka oldu.
Yaşamın değişime uğramadığı, saygı, sevgi ve öğretmenlere bağlılığın tavan yaptığı yıllarda okulumuz ve okulumuzun eğitim kadrosunda yer alan öğretmenlerimizi üzerinden 50 yıl geçmesine rağmen unutamamak ve halen arkadaşlarla yaptığımız sohbetlerde bu konunun konuşulması günümüz kuşağı için garip gelebilir.
Şimdilerde hep konuşulan eğitim sistemi ve öğrenci-öğretmen ilişkilerinin bazen mide bulandıran haberlerine inat biz çok güzel yıllar yaşadık.
Mustafa Necati İlkokulu eğitim yerimiz ve futbol sahamız olmuştu.
Hafta sonları bütün günümüz okulun bahçesinde geçiyordu.
Mahalle arkadaşlarımızla birlikte bir tek aile olmanın mutluğunu ve avantajını yıllarca yaşadığımız için çok kendimizi çok şanslı hissediyoruz
Okulun bahçesinde futbol oynadığımız zamanlarda Nazahat öğretmen'in "dikkat edin sakatlanmayın" söylemleri bir hocadan çok bir anne şefkati gibiydi.
Aynı okulda Sıdıka Tüzer, Tevfik Yetiş, Lütfü Bilici, İlhami Arabacı, Ülker Çifçi ve Fehmi Beller hocalarda hep üzerimize titriyorlardı.
Bizler onları incitmemeye onlarda bize sadece müfredatı değil hayatı öğretmek noktasında azami itinayı gösteriyorlardı.
Biz şanslı bir kuşak olduk.
Öğretmenlerimizden hayatı ve müfredatı en iyi şekilde öğrenmeye çalıştık.
Hiç bir hocamızın kalbini kırmadık.
Onlar bizlere bir öğretmenden çok bir anne, baba gibi yaklaştılar.
Bazen Malatya caddelerinde gezerken acaba öğretmenlerimizi görebilir miyim?
Acaba onlara nasıl ulaşabiliriz? Sorularını arkadaş muhabbetlerinde hep gündeme getiriyoruz.
Aslında her okulun geçmişte görev yapan öğretmenlerin iletişim bilgilerine ulaşıp onları okulda muhafaza etmesi gerekiyor.
Teknolojinin geldiği son noktada bu sorun rahatlıkla çözülebilir.
Ben Nezaket öğretmenimizin vefatını sosyal ağlarda yer alan haberi arkadaşının bana iletmesiyle öğrendim.
Ben ve arkadaşlarımızın alınan acı haberi duymalarından sonra yaşadıkları anları yazmak istemiyorum.
Şimdiki öğrencilerin bizim yaşadıklarımızı anlamaları çok zor.
Bizler iyi bir öğrenim gördük.
Eğitim araçlarımız modern değildi,
Lastik ayakkabılarla okula gidiyorduk.
Fakat arkadaşlığımız ve öğretmenlerimizle olan yakınlığımız çelik gibiydi.
Nezahat öğretmen bizim çok önemli bir isimdi.
Onu her zaman hatırlayacağız.
Günümüzde artık yaşanmayan güzellikleri bizlere yaşattıkları için başta Nezahat öğretmen olmak üzere diğer öğretmenlerimizi hiç unutmayacağız.
Sadece eğitim değil yaşama dair öğretileriyle hayata tutunduğumuz güzellikler için sonsuz teşekkürler.
