Mevsimlik tarım işçilerinin sorunları raporlandı

Şanlıurfa Barosu'nun hazırladığı raporda, mevsimlik tarım işçilerinin yaşadığı sorunlar ortaya konuldu. Raporda, çocuk işçiler, hijyen yok, ulaşım zorluğu gibi sorunlara dikkat çekildi.

Raporda, 100 işçi ile yüz yüze görüşmeler yapıldı. Görüşmelerde, işçilerin barınma, ısınma, ulaşım, eğitim ve sağlık yönünde sıkıntılar yaşadığı belirlendi.

Raporda, 12 kişilik araçlara 20, bazen de 23 veya 25 kişinin bindirilerek tarlaya götürüldüğü, sabah saat 06.00'da başlayan tarla mesaisinin, akşam saat 18.00'e kadar devam ettiği yer aldı. Raporda ayrıca, her yıl yüzlerce tarım işçisinin yollarda hayatlarını kaybettiği vurgulanırken, kaza sebeplerinin ise araçların kapasitesinin üstünde yolcu taşımasından kaynaklandığı bildirildi.

Raporda, kadın, çocuk ve yaşlıların zor şartlar altında, düşük ücretlerle hijyenik olmayan çadırlarda yaşamak zorunda kaldıkları aktarıldı.

Raporun hazırlanmasında görev alan avukatlardan 3'ünün geçmişte tarım işçisi olması dikkat çekti.

Rapor, işçi sorunlarının çözümü için siyasi parti temsilcilerine, sivil toplum kuruluşları ile oda temsilcilerine gönderildi.

Raporu hazırlayan avukatlardan Şahin Doğan, 'Mevsimlik tarım işçilerinin yaşam şartları gerçekten zor. İnsanlık onuruna yakışmayacak derecede bir çalışma hayatları var. Bu durumdan gerçekten muzdarip olduk. Mevsimlik tarım işçileri için hazırladığımız raporu tüm siyasi parti temsilcilerine gönderdik. Bunlarla ilgili neler yapılabilir. En önemlisi ise bir yasal düzenleme yapılması gerekiyor. Bu yasal düzenleme olmadığı takdirde hiçbir şekilde bu mevsimlik tarım işçilerinin yaşam şartları düzelmeyecektir. Bunun yanı sıra da ekonomik şartlarının düzelmesi gerekir. Öncelikle yerel ve uluslararası örgütlerin de bu işe dahil olması gerekmektedir. Bu sorun yıllardan beri devam ettiği için sadece ve sadece kendi çabalarımız ile bitmeyeceğini biliyoruz. Öncelikle bütün siyasi partilerin bu işe el uzatması gerekmektedir' dedi.

Raporu hazırlayan avukatlardan Berfin Gökkan ise 'Yapılacak bilinçlendirme ile bu insanların kendi memleketlerinde üretim yapmaları gerekiyor. Burada istihdam edilmeleri gerekiyor. Kendi memleketlerinde yaşamaları gerekiyor. Yılın 4 veya 9 ayı farklı illere gidip 2 ay, 2 hafta, 1 ay yaşamaları onlar için gerçekten zor. Yaşları 10 ile 15 arasında değişen çocukların tarlada çalıştıklarını gördük. Yevmiye karşılığında elçilere 50 TL vermek zorunda kaldıklarını gördük. Bu gördüklerimiz gerçekten bizi yaralayan durumlardı. Çünkü bu çocukların yeri burası değil, bu çocukların yeri okullardır. Özellikle bu çadırlarda banyo ve tuvaletlerin olmaması hayatlarını daha da zorlaştırıyor. Mesela birebir görüştüğümüz bir kadın, banyo olmaması nedeniyle 'minibüste leğende yıkanıyorum' demesi beni çok etkiledi. Aynı zamanda Malatya'da gittiğimiz yerde şunu söylediler, '4 gündür buradayız. 4 gündür yılan öldürüyoruz, öldürdüğümüz yılan sayısı 20'. Bu duyduklarımız ve gördüklerimiz bizi çok etkiledi' ifadelerini kullandı.