Çünkü bizi yaratan diyor ki "Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin"
her ne kadar çokça kusur ettiysek de..
"Allah insan olmanın zorluğunu biliyor" evet biliyor ve affediyor. Biliyor ve bizden ümidi kesmiyor. Biliyor ve bize ibretlik dersler gönderiyor. Biliyor ki bize mühlet veriyor, biz bizi düşünmezken, biz düşünmek için bir saniyemizi vermezken, O bize düşünmek için alan açıyor, işten, okuldan, kalabalıktan el çektirip zaman yaratıyor. Vallahi bizi çok seviyor...
Diyorlar ya bilenler, varlık bir bütün. İşte bir minik virüs bunu da gösterdi bize. Taaa Çin'de idi sancı, ama aynen biz de duyuyoruz şimdi oradaki sancıyı. Tıpkı vücutta bir yerin acısını tüm vücudun duyması gibi. Ve yine varlık bir bütünse birbirimizden de özürler dileyebiliriz, dileyemediklerimiz için de. Birinden özür dilemen gerekse ve ona ulaşamazsan çevir yoldan birini özür dile. Varlık bütün, ayrı görme, vakit kaybetme...
Şimdi uyanma fırsatı sunuyor Mevla, yani öyle geliyor bana. Düşünmeye sevk ediyor. İçinde debelendiğimiz keşmekeşten el çektirdi bakın, kalabalıktan alıkoydu bizi. İnsana yalnızlık lazımdı zira düşünmek için...
Çok kalabalıktı başımız, iş, okul, sosyal medya, seyahatler, geziler... durmuyorduk ki. Önce durmak gerekti. Durduk şimdi.
Şuna şeksiz şüphesiz inanıyorum, her karanlıkta nur saklı. Diyorlar ya kara deliklerden geçilince ak deliklere çıkılıyor, ak deliklerden de bambaşka güzel bir boyuta/ âleme...
Bu olayda da mutlak saklı bir nur. Hem büyük ders hem de nur. Düşünelim şimdi, bir minicik virüsten dolayı her an göçebiliriz dünyadan. Virüs olmasa da en büyük hakikat bu gerçi ama. Peki nedir o halde önceliğimiz? Net: sevmek ve hizmet etmek. Şimdi bunu nasıl yapabiliriz üzerinde düşünelim. Aslında bu da o kadar ufuk açıcı ki. Allah'ım özür dilerim, içimdeki mukaddes öze layık davranmadım. Ama n'olur modern zamanların 'ben'imizi semirtecek ezber kalıplarıyla değil, canım kendim ile de değil, samimiyetle, gözyaşı ile özür dileyelim. Af dileyelim affa mazhar olamasakta...
Ama asla unutmadan ve ümit kesmeden sığınalım RAHMAN ve RAHİM olana çünkü yoktur başka çıkar yol ve gidilecek yer sonra
Sen bizleri affeyle sen bizlere acı merhametine sığındık sen bizi affet başka kapımız yok ey büyük ve ey ulu RABBİ RAHİM
AMİN AMİN ECMAİN İNŞALLAH...
