Her çağın ebeveyni farklı olmak zorunda olsa da 21. yüzyıl ebeveyni gerçekten farklı olmak zorundadır. Ebeveynler, çocuklarını, onların yetişeceği çağa göre hazırlamak zorundadır. Bir önceki çağa ya da kendi çağına göre çocuk yetiştirmek eksik kalır.
21. yüzyıl teknoloji ve küreselleşme çağıdır. Dünya kültürü, çocuklar üzerinde daha çok etkili olmaktadır. Bu kültür, teknoloji sayesinde sanal dünya üzerinden çocukları etkilemektedir. Bu etkilenmenin önüne geçmek mümkün olamayacağına göre, anne ve babalar kendilerini öncelikle bu çağa göre yetiştirmek zorundadır.
Görüşmelerimde konu teknolojiye gelince hemen teknolojinin çocuklar üzerindeki olumsuz etkileri sıralanır. Hatta, teknolojinin kullanılmaması gerektiğini düşünen ve ifade eden anne ve babalar da var. Bu konuda uzmanlar bile teknolojinin olumsuzluklarını sıralayıp dururlar. Oysa ki teknoloji kullanımı, 21. yüzyıl becerileri arasında yer almaktadır.
Teknoloji hayatımızın bir parçası olduğuna göre ondan en iyi ve en verimli şekilde yararlanmak durumundayız. En verimli şekilde yararlanma düşüncesi, teknolojinin çocuklar üzerindeki olumlu etkilerini de ele almayı gerektirmektedir. 21. yüzyılda teknolojinin sunduğu fırsatlar şunlardır:
Bir şeyler oluşturmada yeteneklilik, eleştirel düşünme ve problem çözme, iletişim ve iş birliği yeteneği, bilgi okur ve yazarlığı, medya okur ve yazarlığı, liderlik, üretkenlik ve sorumluluk, girişimcilik, esneklik ve uyum, sosyal beceriler, kültürler arasında iletişim becerileri…
Bu beceleriler çoğaltılabilir. Bu becerileri sayarken, teknolojinin olumsuzluklarını göz ardı ettiğimi düşünmeyin. Bu yazının vermek istediği mesaj, teknoloji hayatın vaz geçilmez bir parçası olduğuna göre, ondan en iyi şekilde yararlanmayı bilmektir.
Yukarıdaki becerileri kazanmak ya da kazandırmak sınırlı eğitimlerle elbette ki mümkün değildir. Bu beceriler konusunda anne ve babalar kendilerini geliştirmeye devam ederken bu süreç boyunca çocuklarına da bu becerileri kazandırmak için uğraşacaklardır. Aksi taktirde, bu teknoloji çağında çocuklar teknolojinin içinde kaybolacaklardır. Anne ve babalar bu becerileri kazandırırken hem çocukla iş birliği içinde olmalı hem de okul ile o iş birliğine devam etmelidir. Elbette ki bazen istenen sonuca ulaşılmayabilir. Bunu temel sebebi, çocuğun öğrenmeye hazır olmaması, motivasyon eksikliği ya da eğitim sürecinde çocuğa gerekli olan materyallerin sağlanmaması gibi birçok sebep olabilir. Ayrıca öğrenme sorumluğu çocuğa kazandırılmadan kalıcı öğrenme gerçekleşmeyebilir.
21. yüzyılda anne ve babalık zor olduğu kadar kolaydır da. Çünkü çocuk eğitiminde kullanılacak olan materyaller çok fazladır. Videolar, filmler, elektronik kitaplar, sosyal medya, internet ve eğitici oyunlar bu çağda kullanılan eğitim öğretim araçlarıdır.
Evet bu çağın anne ve babaları bilgili ve bilinçli olmak zorundadır. Kendilerini teknoloji dahil her alanda yetiştirmek zorundadır. Çocukların özelliklerini ve ihtiyaçlarını çok iyi bilmek zorundadır. Bu ihtiyaçlar, kendi çağına ait olanlar değil, bu çağın hatta çocukların yetişkinlik çağına ait olan ihtiyaçlarıdır. Hiçbir gelişmeye ve bilgiye sırt çevirme gibi bir lüksleri yoktur.
Bu yazının devamını da okumanızı tavsiye ediyorum.
Selam ve saygılarımla.
