Bakımevi istiyoruz
Malatya Otizm Derneği Sekreteri Ahmet Kök, otizmli çocuk velileri olarak çocuklarına özel ilgi beklediklerini ifade ederek, 'Çocuklarımıza günübirlik bakımevi istiyoruz' dedi.
Bir özel çocuk velisi olduğunu dile getiren Ahmet Kök, özel çocuğa sahip olan ailelerin yalnız kaldığını özel ilgi beklemediklerini ancak yetkililerin kendilerini anlayarak, empati kurarak yaklaşımların çözüm odaklı olarak yapılmasını istedi. Ahmet Kök, “Bizler otizmli çocuk aileleri olarak insanların bizlere acıyarak bakmalarından o kadar çok mustarip oluyoruz ki, o kadar rencide oluyoruz ki bunu anlatmamız mümkün değil. Bizler çocuklarımızla birlikte gezer iken sanki acayip bir varlık seyreder gibi bakmalarından rahatsız oluyoruz. Maalesef bu durulmalarla birçok ortamda sık, sık karşılaşıyoruz. Ayrıca bizler kimseli, kimsesiz olarak zaten çok yalnızız. Sağlıklı çocuklu aileleri kedi aralarında o kadar güzel paslaşıyorlar ki. Bizler de aralarına katılmak istesek bizim orada varlığımız dahi onları rahatsız ediyor. Bende şunu yöneltmek istiyorum o kişilere bizimle ilgili ne olur bir empati yapmayı denesinler o zaman, biraz zor ama, belki o zaman bizi anlayabilirler diye düşünüyorum. Çünkü bu özel çocukları hiç birimiz satın almadık. Kasaba verme şansımızda yok kendileri birde böyle empati yapsınlar. Özel çocuklar bu tür insanların durumuna gelemez ama bu tür insanlar' özel çocukların durumuna gelebilirler. Bırakın yabancıları, kendi ailelerimiz, akrabalarımız dahi bizlerden uzaklaşıyorlar. Belki bir sıkıntımıza destek olmaktan korkuyorlar. Tek söyledikleri ve destekleri “Allah yardımcınız olsun İşiniz çok zor" Benim şahsi duygularımı ifade etmem gerekirse artık bu kelimeleri duymaktan nefret ediyorum” diye konuştu.
SOSYAL YAŞANTIMIZ YOK DENECEK KADAR AZ
Özel bir durumda gitmeleri gereken bir yere gidememekten yakından Ahmet Kök, “Bir cenazemiz olsa, bir düğün gibi tören olsa veya da bir hastaneye gitme zorunluluğumuz olsa maalesef çok zorlanıyoruz. Çocuğumuzu bırakacak yer bulamıyoruz. Ama bu çocuklar için günü birlik bir bakım evi olsa en azından oraya bırakarak kendimiz için problemleri çözerek bir nebzede olsa rahatlarız. Benim çocuğum 13 yaşında, eşimle birlikte bir seferliğe mahsus bir yemeğe veya ikimiz birlikte bir etkinliğe katılmadık. Ya eşim tek başına, ya da ben tek başıma gitmek zorunda kaldık. İşte bizim sosyal yaşantımızda bundan ibaret. Çünkü çocuğu bırakacak kimsemiz yok, aslında çokta, Maalesef kimsemiz yoz” dedi.